Welkom terug bij Oktober Halloween Maand op lynnrobin.com!
Deze hele maand deel ik artikels die gerelateerd zijn aan Halloween, horrorverhalen en… nou ja, gewoon enge dingen, om in de sfeer te komen voor 31 oktober 🙂
Dit is de vierde week en vandaag vertel ik over een onderwerp dat mij altijd serieus beangstigt. Namelijk… bezetenheid.
Uhm, tja, ik heb dus gemengde gevoelens bij het schrijven van dit artikel; ja, ik houd van horrorverhalen. Om de één of andere reden voel ik me mijn hele leven al aangetrokken tot enge dingen, gewoon omdat ik het heerlijk vind om zo nu en dan te griezelen – om in angst voor de tv te zitten, ’s avonds weggekropen op de bank met familie en/of vrienden, met een zak chips op mijn schoot. Yep, dáár geniet ik echt van.
MAAR: verhalen over bezetenheid, die jagen mij dus écht de stuipen op het lijf. Veel mensen stoppen het weg als onzin, maar aangezien ik persoonlijk al geloof in het bestaan van geesten en mogelijk ook demonen, vind ik het hele idee van bezetenheid dus echt kei eng. Yes! LYNN vindt iets ENG! Jazeker!
Eén van de engste verhalen die ik ken, is het waargebeurde, tragische verhaal van Anneliese Michel. En daar ga ik jullie vandaag dus over vertellen…
• Het verhaal: “Anneliese Michel”
Anneliese Michel was een Duits meisje, geboren op 21 september 1952. Ze kreeg een katholieke opvoeding en was een lief, vrolijk meisje.
Maar dat veranderde.
Op haar zestiende kreeg ze voor het eerst last van meerdere black-outs, wat haar in het ziekenhuis terecht deed komen. Na onderzoek trokken de artsen de conclusie dat ze leed aan epilepsie. Ze stuurden haar terug naar huis.
Daarna was Anneliese niet dezelfde meer.
Ze kreeg last van depressies, ze was niet langer dat blije meisje dat ze voorheen was, en begon zich ook steeds vreemder te gedragen. Anneliese ging op bedevaart naar San Damiano in Noord Italië, maar de vrouw die haar begeleidde merkte op dat Anneliese om de één of andere reden alle religieuze beelden zoals portretten of kruisbeelden van Jezus Christus uit alle macht uit de weg ging. Anneliese zei dat ze zo fel schitterden, dat ze er niet eens naar kon kijken. Ook was het onmogelijk voor haar om het altaar te betreden; het voelde alsof de grond onder haar voeten begon te branden als vuur en ze kon gewoonweg niet dichterbij komen.
Ook begon Anneliese vreemde dingen te zien – demonen, beweerde ze, vreselijke wezens. Ze toonden zich regelmatig aan haar, vaak zelfs meerdere keren op een dag. Tijdens het bidden begon ze visioenen te zien van geesten én hoorde ze hese stemmen in haar hoofd, die tegen haar zeiden dat ze “verdoemd” was en zou “rotten in de hel”.
Haar ouders schrokken en stapten in 1973 naar de kerk; ze vroegen om een exorcisme om hun dochter te redden, maar dit verzoek werd geweigerd…
Dat was een fout.
Anneliese ging alsmaar verder achteruit. De demonen gaven haar bevelen – de vreemdste, misschien wel meest mensonterende dingen, zoals het regelmatig uittrekken van haar kleding en urineren op de vloer. Daarnaast begon ze steenkool, dode vogels, vliegen en zelfs spinnen te eten, én haar eigen urine te drinken. De artsen probeerden haar te redden, maar geen medische hulp kon haar genezen of zelfs maar helpen.
Haar vader en moeder waren de wanhoop nabij en vroegen de kerk nogmaals om hulp. In 1975 stemden ze eindelijk toe tot een exorcisme.
Maar één exorcisme bleek niet genoeg.
Twee priesters en een bisschop voerden meerdere keren in de week een exorcisme uit, om de demonen uit haar lichaam te drijven. Tijdens deze uitdrijvingen moest Anneliese de hele tijd kniebuigingen maken – ze was echter zo zwak, en ze moest het zo ontzettend vaak doen, dat ze uiteindelijk haar knieën brak.
Haar gezondheid ging in rap tempo achteruit. De uitdrijvingen werkten niet en Anneliese kreeg van de demonen binnenin haar de opdracht om te stoppen met eten. Ze viel zo vreselijk af, dat ze uiteindelijk ongeveer slechts nog 30 kilo woog.
In 1976 werd de laatste uitdrijving gedaan. Anneliese was zo zwak dat ze zelf niet meer neer kon knielen, dus haar ouders moesten haar helpen bij de bewegingen.
De volgende dag stierf Anneliese aan ondervoeding, uitdroging en een longontsteking.
Haar ouders en de priesters werden hierna veroordeeld tot zes maanden celstraf, omdat zij niet goed voor haar gezorgd hadden en haar constant hadden gedwongen de kniebuigingen te herhalen, die ze helemaal niet aankon. Ook waren de uitgevoerde uitdrijvingen ouderwets en achterhaald voor die tijd; men sprak er schande van… maar de priesters bleven hoe dan ook overtuigd van het feit dat ze, vlak voor Annelieses dood, toch alle demonen hadden weten uit te drijven…
• Meerdere demonen
Over het algemeen is iemand meestal “slechts” bezeten door één demon, maar bij Anneliese Michel was dat een ander verhaal. Tijdens de uitdrijvingen hebben de priesters geluidsopnames gemaakt, waarop – kennelijk – te horen is dat de demonen ruzie maakten met elkaar, allen vechtend om op de voorgrond te komen.
Er zaten maar liefst zes demonen in Anneliese, die zichzelf volgens de priesters Lucifer, Cain, Judas Iscariot, Fleischmann, Hitler en Nero noemden.
Deze geluidsopnames zijn nog steeds te vinden; jazeker, ze staan zelfs op YouTube. Ik heb ze een paar jaar geleden eens beluisterd. Om eerlijk te zijn heb ik sterk zitten twijfelen of ik ze zou delen in dit artikel en bijna besloten het niet te doen – noem me een schijtluis, maar ik vind het echt flink beangstigend om te horen!
Toch interesse? Ik zou zeggen… “enjoy”:
**Ben je echt nogal bang uitgevallen en beangstigen griezelfilms je echt héél erg, dan raad ik je af deze geluidsopnames te luisteren… 🙂 Ik wil niet op mijn geweten hebben dat je er nachtmerries aan overhoudt, natuurlijk! 😉 (Daar zijn mijn boeken namelijk voor. LOL)
• Het huis van Anneliese Michel
Op 18 juni 2013 is Annelieses ouderlijk huis, waar ze dus is onderworpen aan meerdere exorcismes én is overleden, afgebrand.
Volgens de politie had het te maken met doodnormale brandstichting, maar veel mensen houden vol dat het te maken heeft met de uitdrijvingen in de jaren ’70. Ze beweren namelijk geesten te zien op de foto’s van het brandende huis…
• Waar of niet waar?
Deze vraag kan ik blijven stellen over dit soort onderwerpen. Na het lezen van het bovenstaande verhaal en het beluisteren van de geluidsopnames, zullen er immers altijd twee kampen zijn; de één vindt het beangstigend, want misschien geloof je wel dat dit echt mogelijk is, dat bezetenheid daadwerkelijk voorkomt. De ander, en misschien ben jij dit wel, lacht zich nu echt kapot.
Nou, zoals je inmiddels wel van me begrepen hebt, geloof ik dat het best goed kan. Ja, tuurlijk, ook ik heb ergens zo mijn twijfels. In eerste instantie, toen ik Anneliese Michels verhaal voor het eerst las, vroeg ik me af of ze wel écht bezeten was. Misschien was ze gewoon geestesziek en beeldde ze zich van alles in? Kan best.
Maar toen beluisterde ik de geluidsopnames en dat bracht me aan het twijfelen. Kan je dat écht verzinnen? Of had ze gespleten persoonlijkheden, die hun eigen leven waren gaan leiden? (Wat het trouwens niet minder beangstigend maakt, als je het mij vraagt.)
Bezetenheid vind ik altijd een lastig onderwerp. Het kan net zo goed zijn dat iemand gewoon aan een geestelijke ziekte lijdt. Maar aan de andere kant hoor je veel van dit soort verhalen, verspreid over de hele wereld, en hoor je sommige demonen-namen vaker terugkeren. En aangezien ik persoonlijk ook geloof in het bestaan van geesten… is er altijd een deel van mij dat zich afvraagt of demonen dan misschien ook bestaan, kwade wezens die via onze lichamen tot deze wereld door willen dringen.
Klinkt als een fantasy concept. Maar de bron van fantasie ligt altijd in de realiteit, toch?
• Oorzaken van bezetenheid
Die zijn niet altijd duidelijk, hoewel ik er flink research naar heb gedaan. Niet omdat ik nou zo bang ben om zelf ten prooi te vallen aan een demon (zo angstig ga ik nu ook weer niet door het leven, haha), maar gewoon omdat ik uit wilde zoeken hoe het sommige mensen is overkomen.
Eén van de oorzaken kan je karakter zijn. Ik heb begrepen dat mensen die altijd erg boos, gewelddadig of jaloers zijn, sneller de aandacht van een demon kunnen trekken, omdat die zich aangetrokken voelen tot dat soort negatieve emoties. Mensen die heel negatief in het leven staan, hebben kennelijk ook een zwakker “aura”, een soort lichtschild dat ieder mens bij zich draagt. Hoe krachtiger en positiever je bent, hoe sterker het licht van je aura is; hoe zwakker en negatiever je bent, hoe breekbaarder het schild is en hoe minder ver je aura reikt.
Voor de één klinkt dit wellicht als zweverig gezemel, maar ik vind het logisch klinken. Persoonlijk ben ik een ware aanhanger van positief in het leven staan; ik geloof zeer sterk in de kracht van energie en dat je de energie rondom je kan beïnvloeden met je eigen houding. Uit eigen ervaring heb ik geleerd dat als je je negatief voelt en negatief denkt, je alleen maar vervelende dingen aantrekt; doe je je best om positief te blijven en te genieten van het leven, dan komen er ook goede dingen naar je toe. Dit is zo’n beetje mijn levensfilosofie, en ieder jaar probeer ik er meer naar te leven.
Máár… nu zeg ik dit allemaal wel, maar Anneliese Michel werd juist door haar omgeving gezien als “een blij, lief en vrolijk meisje”. Dat klinkt niet als iemand die negatief in het leven staat en daardoor ontvankelijk is voor demonische bezoekers, hè?
Het blijft dus een raadsel…
• “I’m an evil demon, so I’m going to take over the world!”
Misschien denk ik te veel na, maar ik zit dus met nog een paar vragen. Ten eerste: wát zijn demonen nou eigenlijk? Zijn het echt duistere wezens uit een andere wereld, een andere dimensie? Iets zoals de hel? Een rijk van demonen?
Stel dat het inderdaad zo is; wat willen ze dan bereiken door mensen bezeten te houden? Zijn ze echt zoals demonen vaak in films en boeken getoond worden? Je weet wel, gewoon puur slechte wezens die de wereld over willen nemen… gewoon omdat ze zo evil zijn?
Ik weet het niet, hoor. Laat ik het zo zeggen, mijn verhalen/schrijvers-brein slaat dan gelijk aan het werk en ik probeer mijn bad guys – hoe evil ze ook zijn – wel altijd een motief te geven. Een reden waarom ze, bijvoorbeeld, de wereld over willen nemen.
Dus hoe zit het dan met “demonen” in het echte leven?
Of zijn het boze geesten, een soort poltergeists; de geesten van mensen die het leven niet los kunnen laten en vervuld zijn met woede, en zich daarom afreageren op levende mensen? Is het gewoon zo’n “simpele” reden?
Zoals je begrijpt, ik heb de antwoorden niet. Ik vraag me af wie ze eigenlijk wel heeft… 🙂
• “Welkom, Lucien”
En ook deze week heb ik weer een kort verhaal geschreven, losjes gebaseerd op het onderwerp van deze week. De titel is “Welkom, Lucien” en vertelt het verhaal over een exorcist, demonen… en een gevaarlijke deal.
>>> Lees “Welkom, Lucien” hier <<<
• Wat denk jij?
Wat vind jij van het verhaal van Anneliese Michel? Denk je dat ze gewoon aan een vreselijke geestesziekte leed, of geloof jij ook in het bestaan van demonen en dat bezetenheid een echte mogelijkheid is? Laat het weten in de comments!
En dit concludeert het vierde artikel van Oktober Halloween Maand! Ik hoop dat jullie het interessant vonden en bedankt voor het lezen!
BE CREEPY. STAY FREAKY.
– Lynn
